മനുവും രേവതിയും പിന്നെ ഞാനും

മനുവും രേവതിയും പിന്നെ ഞാനും 

എത്രയോ വര്ഷങ്ങളായി കൂട്ടുകാർ തമ്മിൽ പിരിയുമ്പോൾ എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിട്ട് . വര്ഷങ്ങളോളം ഒരു പായിൽ ഉറങ്ങി ഒരു പ്ലേറ്റിൽ ഭക്ഷിച്ച ഒരു പാടു ജീവിതനിഭവങ്ങൾ പങ്കുവച്ച എന്റെ ലജിന , റെജിമോൾ എന്നിവരെ പിരിഞ്ഞപ്പോൾ പോലും ഒരു തുള്ളി കണ്ണ് നീര് ഞാൻ പൊഴിച്ചിട്ടില്ല . പക്ഷെ ദിവസങ്ങൾ മാത്രം എന്റെ കൂടെ കഴിഞ്ഞ മനു വും രേവതിയും ഇന്നലെ പോയപ്പോൾ എന്റെ രണ്ടു കൂടപ്പിറപ്പുകൾ എന്നെ തനിച്ചാക്കി ദൂരെ എവിടെയോ പോയ പോലെ എന്തിനാണ് ഞാനവരെ ഇത്രേം സ്നേഹിച്ചത് അവർ എനി ക്കാരാണ് ഒന്നും അറിയില്ല അവരുടെ രണ്ടു പേരുടെയും സാമീപ്യം എന്നെ എന്റെ ജീവിതത്തിലെ സുവർണ്ണ കാലത്തേക്ക് കൂട്ടികൊണ്ടു പോയിരുന്നു പലപ്പോഴും ഞാൻ ഒരു കൗമാരക്കാരിയെ പോലെ യായി മാറിയത് അവരുടെ സാമീപ്യം കൊണ്ടാണെന്നു എനിക്കറിയാം .. എനിക്ക് പോസിറ്റീവ് ഊർജ്ജം മാത്രം തന്ന എന്തിനും എന്റെ ചങ്കെ എന്ന് പറഞ്ഞു എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന  മനു  പിന്നെ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യുമ്പോളും അതിന്റെ പോസിറ്റീവിനെക്കാളേറെ നെഗറ്റിവ് മാത്രം കാണിച്ച എന്നെ പിന്തിരിപ്പിക്കുന്ന രേവതി പക്ഷെ എന്നും എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ ചിലതിനെ എന്നെ പ്പോലെ ഗാഢമായി പ്രണയിക്കുന്നവൾ അവൾ എനിക്ക് എന്റെ കിർലിനെ പോലെയാണ് ...ഇന്നലെ വൈകുന്നേരം സങ്കടം ഉള്ളിലൊടുക്കിയിരിക്കുന്ന മനുവിന്റെ മുന്നിൽ എന്റെ എല്ലാ നിയന്ത്രണങ്ങളും വിട്ടുപോയി ഒരു കുഞ്ഞിനെ പോലെ ഞങ്ങൾ കരഞ്ഞു എന്തിനെന്നറിയില്ല ഇനിയും ഞാൻ അവരെ കാണും പിന്നെ എന്തിനാ ...പൊതുവെ കൊല്ലം കാരികളെ എനിക്കിഷ്ടല്ല എന്നിട്ടും ഹൃദയത്തിൽ ഞാൻ അവളെ കയറ്റിയതെന്തിനാ എനിക്കറിയില്ല .. ഒരിക്കലും എന്റെ ഓറ്മകളിൽ നിന്നു നിങ്ങളോ  അതുപോലെ നിങ്ങളുടെ ഓർമകളിൽ നിന്നും ഞാനോ മാഞ്ഞു പോകാതിരിക്കട്ടെ ...